‘Hadden we nou maar een dashcam gehad!’
Ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel en zie mijn meiden op de achterbank ingehouden giechelen.
‘Waarom dat?’ vraag ik quasi nonchalant.
‘Nou, dat had heel veel views opgeleverd’, reageren ze bijna gelijktijdig.
Ik was een verkeerde straat ingeslagen, reed volgens mijn TomTom een weiland in en moest nu ergens zien te keren.
‘Doos, draai om…’ Nou ja! Ook Giel Beelen, althans zijn stem op onze TomTom, bemoeide zich er tegenaan.
´Hadden we nou maar een dashcam gehad!’
Ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel en zie mijn meiden op de achterbank ingehouden giechelen.
‘Waarom dat?’ vraag ik quasi nonchalant.
‘Nou, dat had heel veel views opgeleverd’, reageren ze bijna gelijktijdig.
Ik was een verkeerde straat ingeslagen, reed volgens mijn TomTom een weiland in en moest nu ergens zien te keren.
‘Doos, draai om…’ Nou ja! Ook Giel Beelen, althans zijn stem op onze TomTom, bemoeide zich er tegenaan.
‘Nou, dat schiet ook niet op!’ zei ik hardop, alsof het de schuld van Giel was. Waarop mijn lieve man nog even een duit in het zakje deed. Met zijn hoofd naar rechts gedraaid keek hij naar buiten en mompelde: ‘Ik zei toch, laat mij nou rijden!’
Denkt hij nou werkelijk dat hij beter kan rijden dan ik? Dat hij deze fout, nota bene gemaakt door de TomTom (laten we daar duidelijk over zijn), niet had gemaakt?
Niet veel later stopte ik de auto aan de zijkant van de weg. Maar vervolgens trok ik de sleutel veel te wild uit het stuur, waardoor deze brak en voor de helft in het contact bleef zitten.
‘Godver!’
‘Wat doe je?’ zei mijn lieverd vals.
‘Ga jij maar lekker rijden!’ Ik stapte demonstratief de auto uit, waarbij ik nog net aan de kant kon springen voor een motor die langs scheurde.
Ruzie… ANWB… Sleutel eruit gepeuterd. Twee uur later konden wij pas weer de weg op. Met de reservesleutel erin en gaan met die banaan. Toen kwam dat gegiechel op gang… Onze vakantiereis naar Spanje werd lachend en mopperend vervolgd.
Vakantiestress heet zoiets. Dat begint met een schoonmaak. Eerst moet het hele huis aan kant. Daarna wordt buren en familie gevraagd of ze wekelijks de vuilnisbakken aan de weg willen zetten. En of ze de plantjes water willen geven, het huis willen luchten en alle post achter de voordeur weghalen.
Tussendoor worden de koffers ingepakt. Hierbij moet ik zeggen dat mijn zoon, als echt kind van zijn vader, zich helemaal nóóit ergens zorgen om maakt. Al loopt hij de hele vakantie in die ene korte broek met datzelfde shirt erop, dat zal hem werkelijk worst wezen. Maar dat wil ik niet, dus pak ik alles voor hem in.
Ook voor mijn man stop ik extra kleding in zijn koffer, want ik wil me ook voor hem niet hoeven schamen als we op vakantie zijn. Meiden, dat is een heel ander verhaal. Wij vrouwen pakken altijd teveel in, veel te veel. Het liefst drie setjes voor elke vakantiedag… want stel je voor zeg… ze zullen ons eens twee keer dezelfde kleding zien dragen op vakantie! Tientallen broeken en broekjes, shirts, blouses, rokken en jurkjes, diverse soorten badmode en vergeet de verschillende schoenen bij al die outfits niet, alles moet mee, zorgvuldig bij elkaar gezocht, gesorteerd en in de koffer gepropt. Ieder van ons heeft maar één koffer tot haar beschikking, dat dan weer wel, en daar moet alles in passen. Dus voordat wij weg zijn hebben we al een hele reis achter de rug. Hoezo stress?
Toevallig kwam datzelfde onderwerp – vakantiestress – onlangs aan bod bij een uitzending van RTL Summer, waarin Beau van Erven Dorens sprak met Patrick van Veen, een bioloog en gedragsdeskundige. Stress doordat we afwijken van het ritme en de gewoontes die we er thuis op na houden. Stress doordat we vierentwintig uur per dag op elkaars lip zitten, elkaars gedrag en rolpatronen bekritiseren, elkaar in de haren vliegen en irriteren. De zwoele sensuele nachten die we voor ogen hadden kunnen we sowieso wegstrepen, want de meeste seks vindt in september tot en met januari plaats, vertelde Beau. Dit valt af te leiden aan het aantal geboorten dat negen maanden na die periode veel hoger ligt dan de rest van het jaar. Nu moet ik zeggen dat de vakantie, met vier kinderen, op een kleiner oppervlak dan normaal, dat die sowieso minder sensuele nachten oplevert, dus dat zwoele sensuele kunnen wij ook wegstrepen.
Waarom gaan we dan toch eigenlijk nog op vakantie? Kom op, zeg! Het is toch niet alleen kommer en kwel? Je komt er uiteindelijk achter of je het daaropvolgende jaar nog met elkaar verder wilt. Als je een vakantie overleeft, dan heb je een behoorlijke survival achter de rug. En die ruzietjes kunnen we beter in the middle of nowhere dan in our own backyard uitvechten, toch?
Dus kom maar op met die TomTom, laat mij maar door Parijs slalommen, ik rij door weilanden en langs ravijnen en we kibbelen er op los. Ik ben dol op survivallen. Weet ik in ieder geval dat we er voor de rest van het jaar weer tegen kunnen. En wie weet de volgende keer met een dashcam.